Maria od Aniołów Guerrero González urodziła się 30 stycznia 1846 r. w Sewilli. Pochodziła z ubogiej wielodzietnej rodziny. Miała 13 rodzeństwa. 8 z nich zmarło przed osiągnięciem dojrzałości. Jej rodzice pracowali w pobliskim klasztorze trynitarzy.
Ojciec zaszczepił jej zamiłowanie do lektury książek katolickich. Od matki, troszczącej się o wystrój kościelnego ołtarza oraz o życie religijne swych sąsiadów, przejęła zapał do modlitwy i apostolstwa.
Po kilku latach nauki w szkole podstawowej musiała ją porzucić i rozpocząć pracę zawodową w zakładzie szewskim. Za pośrednictwem swej mistrzyni w 1862 r. poznała kan. José Torresa Padillę, który stał się jej kierownikiem duchowym. Z jego pomocą stopniowo odkrywała swoje powołanie. W 1865 r. postanowiła wstąpić do karmelitanek bosych, jednak nie przyjęto jej ze względu na słabe zdrowie. Kontynuowała więc pracę zawodową, a jednocześnie ofiarnie opiekowała się ubogimi i chorymi podczas panującej wówczas w Sewilli epidemii cholery. W 1868 r. rozpoczęła postulat w Zgromadzeniu Córek Miłości w Sewilli. Lecz również i tym razem ze względu na słabe zdrowie musiała opuścić nowicjat. W 1871 r. złożyła prywatne śluby rad ewangelicznych. Dwa lata później, 22 marca 1873 r., podczas modlitwy ujrzała w mistycznym widzeniu dwa krzyże: na jednym wisiał Chrystus, drugi był pusty. W owym pustym krzyżu odczytała swoje powołanie zrozumiała, że ma poświęcić swoje życie w ofierze za zbawienie ubogich braci, jednocząc się z Chrystusem ukrzyżowanym. Odtąd, pewna swej życiowej drogi, starała się o założenie nowego zgromadzenia zakonnego, które realizowałoby wskazany jej przez Boga charyzmat. 2 sierpnia 1875 r. powstała pierwsza wspólnota Towarzystwa Sióstr od Krzyża. Siostry wiodły surowe życie monastyczne, a zarazem służyły ubogim. Stać się ubogim dla ubogich, aby zaprowadzić ich do Chrystusa te słowa były mottem ich apostolskiej działalności.
Do nowej wspólnoty zakonnej napływały liczne kandydatki. Powstawały nowe domy zakonne, przede wszystkim w Hiszpanii. W 1879 r. zgromadzenie zostało zatwierdzone przez arcybiskupa Sewilli, a w 1904 r. przez św. Piusa X.
Św. Aniela słynęła z mądrości i głębokiego życia duchowego. Dary te ujawniały się zwłaszcza w kierownictwie duchowym oraz w obfitej korespondencji, skierowanej przede wszystkim do sióstr pracujących na nowych placówkach.
Zmarła 2 marca 1932 r. w Sewilli. Tam też beatyfikował ją Jan Paweł II 5 listopada 1982 r.
Podziękowania w dotarciu do materiałów składam www.materdei.org.pl – blog Gospel.